باید ببینم  تا به کی

دیری ست این دل بی جهت ،

 نا مهربانی می کند

غم می خورد ، کز می کند ،

میل جوانی می کند.

فریاد مستی می کشد ،

بی ترس و بیم از محتسب

بر جام ، آتش می زند.

من را روانی می کند.

در آسمانها می پرد ،

چون طا ئران تیز پر

با پر به جوهر می زند ،

نامه پرانی می کند .

اندی صبور می شود ،

چون سنگ ، سخت و بی صدا

یا دائما" نق می زند ،

بلبل زبانی می کند.

چون شمع روشن می شود .

می سوزد از راز درون

گل را نوازش می دهد ، بس دل ستانی می کند.

گاهی به چنگ و رود و عود ،

آنی نشسته در سجود

گاهی به دریا می رود ،

یک دم شبانی می کند.

عاشق شده گویی دلم ،

این است شاید مشکلم

باید ببینم تا به کی ،

دل سر گرانی می کند؟